اصطلاح کارآفرین و کارآفرینی در ادبیات اقتصادی

داود محمدی: کارآفرین (به انگلیسی: Entrepreneur، /ˌɑ:n.trə.prəˈnʊər/ ) فردی مبتکر، اهل چالش، خلاق و اهل ریسک و همانند یک راننده که افرادی را در درون یک مجموعه برای رسیدن به هدفی مشخص هدایت می کند، است. او کسی است که چیز جدیدی خلق می‌نماید؛ مثلاً یک راهکار جدید، یک پروژه، یک تجارت یا یک شرکت جدید و افرادی را برای رسیدن به آن هدف استخدام و هدایت می کند. ممکن است کار آفرین خودش یک ایده پرداز نباشد ولی قطعاً همان کسی است که تصمیم می‌گیرد یک ایده را به واقعیت تبدیل نماید. او یک هدایت کننده است که به جلو می‌راند و افراد تیم را تشویق به همراهی می‌کند. کارآفرین کسی است که در جایگاه راننده می‌نشیند لذا هم توان تغییر مسیر را دارد و هم سرعت بخشیدن، آهسته رفتن یا حتی پایان بخشیدن به آنچه که خلق نموده‌است. یک عنصر بسیار با اهمیت که در مرکز وجودی هر کارآفرین است، اشتیاق است. اشتیاق انرژی لازم برای کارآفرین را فراهم می‌نماید تا به حرکت خود ادامه دهد، و با چالشهای مختلف دست و پنجه نرم کند. «کارآفرینان چیزی جدید خلق می‌نمایند، چیزی متفاوت – آنها ارزشها را تغییر می‌دهند یا تبدیل می‌کنند.»

کارآفرین کسی است که می‌خواهد و می‌تواند یک ایده جدید یا یک ابتکار را به یک نوآوری موفق تبدیل نماید. و با استفاده از نوآوری، منحنی احتمال تولید را به سطح بالاتری انتقال دهد. «کارآفرین قادر است تا پتانسیل تجاری یک ابتکار را تشخیص دهد و سرمایه، استعداد، و سایر منابعی که آن ابتکار را به یک نوآوری تجاری مناسب بدل می‌کند، سازماندهی نماید.» البته از نظر شومپیتر، کارآفرین کسی نیست که تحمل خطر می‌کند، زیرا این کار بر عهده سرمایه‌دار است. از دیدگاه‌های کارآفرینی می‌توان به تخریب خلاقانه از نظر یوزف‌شومپیتر اشاره کرد.

کارآفرینی چیست؟

کارآفرینی به فرایند خلق ارزش جدید (مادی یا معنوی) از طریق یک تلاش متعهدانه با در نظر گرفتن ریسک های ناشی از آن اطلاق می‌شود. واژه کارآفرینی از کلمه فرانسوی “Entrepreneurs ”  به معنای “متعهد شدن” نشات گرفته‌است.

کارآفرینی اولین بار مورد توجه اقتصاددانان قرار گرفت و تمامی مکاتب اقتصادی از قرن ۱۶ میلادی تاکنون به نحوی کارآفرینی را در نظریه‌های اقتصادی خویش تشریح نموده‌اند. ماهیت کارآفرینی، در طی سال های گوناگون دستخوش تغییرات بسیاری قرار گرفته و اندیشمندان متعددی به آن پرداخته اند. از دیالکتیک های مرتبط با فرصت های عینی و ذهنی به عنوان محور کارآفرینی گرفته تا ایده کسب و کار جدید که دیویدسون مطرح می نماید.

از همین رو، اقتصاددانان هرگز تعریفی ثابت از “کارآفرین” یا “کارآفرینی” نداشته‌اند. گرچه مفهوم کارآفرینی وجود داشت و قرن ­ها شناخته شده بود، اما اقتصاددانان کلاسیک و نئوکلاسیک این افراد را از مدل­ های رسمی خود کنار گذاشتند. کارآفرینان با استفاده از مهارت ها و ابتکار لازم برای پیش بینی نیازها و آوردن ایده های جدید خوب به بازار، نقشی اساسی در هر اقتصادی بازی می کنند.

کدام کشورها بستر مناسبی برای یک کارآفرین ایجاد می‌نمایند؟

رده‌بندی بهترین کشورهای سال ۲۰۲۰، با مشارکت گروه BAV، یکی از واحدهای شرکت ارتباطات مارکتینگ جهانی VMLY&R و همچنین مدرسه Wharton دانشگاه پنسیلوانیا، بر اساس مطالعه و بررسی بیش از ۲۰ هزار شهروند در جهان و در چهار منطقه برای ارزیابی مشاهدات در ۷۳ کشور با در نظر گرفتن ۷۵ معیار متفاوت تهیه گردید که در واقع معیارهای آنالیز PEST می‌باشد. جدول زیر که با بررسی این گزارش در سایت Usnews استخراج گردیده‌است، شامل رنکینگ کلی و نمره ۱۰ آیتم مشوق کارآفرینان (از ۱ تا ۱۰۰) در ۱۴ کشور است.

جدول ۱ رنکینگ جهانی کارآفرینی ۲۰۲۰

کشورهای آلمان، ژاپن، و آمریکا بهترین بستر را در جهان برای کارآفرینان ایجاد می‌نمایند. در بین تمامی کشورها، آمریکا بالاترین میزان دسترسی به سرمایه را فراهم می‌نماید و ارتباط این کشور با سایر کشورهای جهان دارای بالاترین نمره (۱۰۰) می‌باشد. هرچند که نحوه تجارت در این کشور نسبت به آلمان و ژاپن به مراتب از شفافیت کمتری برخوردار است و عدد ۳۱/۵ را به خود اختصاص داده‌است لیکن در آلمان و ژاپن، دسترسی به سرمایه پایینتر از آمریکاست. در هر سه کشور کارآفرینان به جمعیت تحصیل کرده و نیروی کار بسیار ماهر و خلاق دسترسی خواهند داشت و می‌توانند در محیطی فعالیت کنند که در آن تخصص تکنولوژیک بسیار بالا، و ساختار قانونی کاملاً مناسب و کارآمد است.

با مقایسه چین و هند به عنوان پر جمعیت‌ترین کشورهای جهان، چین به مراتب شرایط بهتری برای کارآفرینان ایجاد می‌نماید. نقطه قوت این کشور برخورداری از ۸۴ درصد  نیروی کار ماهر و تشویق ۱۰۰درصد  کارآفرینان است. نمره این کشور در برقراری ارتباط کارآمد با سایر کشورهای جهان، خلاقیت و ابتکار نیروی کار و تخصص تکنولوژیک بیش از ۹۰ می‌باشد.

در خاور دور، دو کشور کره جنوبی و مالزی کاملاً متفاوت ظاهر شده‌اند. هر چند که کره جنوبی زیر ساخت مناسبی برای تجارت فراهم نکرده و دسترسی به سرمایه در این کشور از نمره مناسبی برخوردار نیست، ولی این کشور موفق شده تا جمعیت تحصیل کرده و نیروی کار ماهر و بسیار خلاق تربیت نماید. بعلاوه، ساختار قانونی مناسبی برای کارآفرینان ایجاد نموده‌است.

امارات متحده عربی تلاش نموده تا شرایط بهتری نسبت به سایر کشورهای خاورمیانه برای کارآفرینان فراهم نماید و رتبه کارآفرینی را به ۲۳ برساند اما متأسفانه در منطقه خاورمیانه هیچ‌کدام از کشورها، بستر کاملاً مناسبی برای کارآفرینان ایجاد نمی‌نمایند. عدم وجود زیر ساخت مناسب، عدم دسترسی به نیروی کار ماهر و خلاق، و عدم برخورداری از تخصص تکنولوژیک، از مهمترین نقاط ضعف این کشورهاست.

انواع کار آفرینی

کار آفرینی از طریق نو آوری

مطابق این تعریف، کار آفرینی شامل خلق یا کشف و بهره‌برداری از فرصت‌هایی است که از تعامل کارآفرینان با محیطی که در آن کار می‌کنند، منتج می‌شود. بهره‌برداری از فرصت‌ها توسط کارآفرینان، منجر به نوآوری می‌شود این نوآوری شامل معرفی محصول یا خدمت جدید، روش سازماندهی جدید، گشایش بازار جدید، فرایندهای جدید و مواد اولیه جدید می‌شود. تعاریف نظریه‌پردازانی همچون «شومپیتر» و «شین» با این دیدگاه مطابقت دارد.

کارآفرینی از طریق ورود

این رویکرد بر این‌که کارآفرین چه کاری انجام می‌دهد، تمرکز می‌کند، نه این‌که کارآفرین کیست. طبق این تعریف، کارآفرینی در خلأ شکل نمی‌گیرد بلکه شرکت‌ها در شرایط محلی، صنعتی و محیطی خاصی امکان ظهور پیدا می‌کنند.

ورود (Entry)، پدیده اساسی و واحد تجزیه و تحلیل در اقتصاد صنعتی است. پژوهشگران، ورود را به دو شکل تعریف کرده‌اند:

• راه‌اندازی یک کسب و کار جدید به وسیله یک شرکت یا از طریق سرمایه‌گذاری مخاطره‌پذیر داخلی.
• تولید محصولی در یک صنعت توسط شرکتی که قبلاً آن را تولید نمی‌کرده‌است. این تعریف اقتصاددانان صنعتی است.

این تعریف به این معناست که ورود نه تنها می‌تواند شامل ایجاد یک شرکت جدید باشد، بلکه می‌تواند از طریق ساختن یک کارخانه جدید، خرید یک کارخانه موجود و تغییر درآمیخته محصول آن، به وسیله شرکت فعلی صورت گیرد.

کارآفرینی سازمانی

مطالعات مهمی در مورد فرایند و نتایج کارآفرینی در درون شرکت‌های بزرگ، نوعاً تحت عنوان «کارآفرینی سازمانی» یا «سرمایه‌گذاری مخاطره‌پذیر شرکتی» انجام شده‌است. این مفهوم با چگونگی ظهور کسب‌وکارهای جدید در داخل شرکت‌های بزرگ از طریق تلاش‌های فعال کارکنان مرتبط است. هر چند رویکردهای گوناگونی در مورد این تعریف وجود دارد، اما یکی از مهم‌ترین رویکردها در این باب، کارآفرینی را به عنوان فرایندی تعریف نموده‌است که از طریق آن، افراد- به تنهایی یا در درون یک سازمان- فرصت‌ها را بدون توجه به منابعی که در حال حاضر تحت کنترل هستند، تعقیب می‌کنند. به‌طور کلی، کارآفرینان سازمانی در مقایسه با کارآفرینان فردی ریسک کم‌تری متحمل می‌شوند لذا باید انتظار پاداش کم‌تری نسبت به همتایان مستقل خود داشته باشند.

کار آفرینی از طریق ایجاد فرایند تخریب خلاق

این تعریف به صورت بسیار کلان، نقش کارآفرین را به عنوان موتور محرکه توسعه اقتصادی کشورها بیان می‌کند و کم‌تر به تشریح کارآفرین و چگونگی تعامل وی با محیط می‌پردازد. طبق این تعریف، کارآفرین از طریق تخریب خلاق، سازوکارهای موجود در بازار را به هم می‌زند و با تحول کیفی در ترکیبات محصول و نوآوری، شرکت‌های غیرنوآور و ناکارآمد را از بازار خارج می‌کند و به این شکل توسعه اقتصادی را موجب می‌شود.

کار آفرینی و منشأ ویژگی‌های شخصیتی

در این تعریف، شخص کارآفرین، اساس مفهوم کارآفرینی است و کارآفرینی، پدیده ایست که در آن، شخص کار آفرین (و نه بسترهای محیطی)، ریشه و منشأ فرایند آن هستند. این تعریف به تأثیر محیط بر کارآفرین شدن فرد توجهی ندارد. بلکه طبق این تعریف، کارآفرینان افرادی هستند که ویژگی‌های شخصیتی ویژه‌ای دارند.

مسئولیت پذیری

کارآفرینان در قبال مخاطراتی که آغاز کرده‌اند، احساس مسئولیت شخصی دارند. آن‌ها ترجیح می‌دهند کنترل منابعشان را خود داشته باشند و منابع را برای دستیابی به اهداف مشخص، مورد استفاده قرار دهند. در واقع کارآفرین کسی است که نهایت مسئولیت و پاسخگویی در قبال سرنوشت آنچه که خلق نموده را دارا می‌باشد.

ریسک پذیری متعادل

کارآفرینان اهل قبول ریسک های پرخطر نیستند، اما اهل ریسک حساب شده هستند. نتایج فعالیت‌های آن‌ها ممکن است در بلندمدت مشخص شود. یا اهداف آن‌ها ممکن است در نگاه دیگران غیرممکن به نظر بیاید. اما کارآفرینان، موقعیت‌ها را از یک دیدگاه متفاوت می‌بینند، و کار کارآفرین، برنامه‌ریزی و محاسبه ریسک بر پایه دانش بازار می‌باشد. به عبارت دیگر، کارآفرینان موفق، هیچ‌گاه بی‌محابا خطر نمی‌کنند.

اعتماد به موفقیت

کارآفرینان به موفقیت خود ایمان دارند. آن‌ها نسبت به ادامه موفقیت خود در آینده، خوش‌بین بوده و باور دارند که اهداف آن‌ها واقع بینانه و دست یافتنی است. آن‌ها معمولاً اهداف را در محدوده‌ای که دانش آن‌ها قابل بهره‌برداری است، فرصت‌یابی می‌کنند، لذا پیش‌زمینه‌ها و تجربیات ایشان احتمال موفقیت را افزایش می‌دهد.

تمایل به گرفتن بازخورد سریع

کارآفرینان از چالش‌های کسب و کار لذت می‌برند. آن‌ها دوست دارند بدانند که نتیجه حاصله چه خواهد بود؟

انرژی بالا

کارآفرینان دارای انرژی بیش‌تری نسبت به افراد معمولی هستند. این انرژی، می‌تواند یک عامل حیاتی باشد که سبب تلاش شگفت‌انگیزی از سوی کارآفرین برای راه‌اندازی کسب و کار مستقل خود می‌شود. ساعات طولانی کار و تلاش خستگی‌ناپذیر، برای آن‌ها یک قانون است.

آینده نگری

کارآفرینان یک احساس و تعریف درست از جستجوی فرصت‌ها دارند. آن‌ها پیش رو را نگاه می‌کنند و کم‌تر نگران آنچه دیروز انجام داده‌اند و آنچه فردا باید انجام دهند، هستند. آن‌ها مایل به بازگشت به گذشته و خوشحالی به سبب موفقیت‌هایشان نیستند. کارآفرینان واقعی بر آینده تمرکز می‌کنند. بت کروس می‌گوید: از آن‌جایی که شما یک شرکت را رشد و توسعه می‌دهید، اهداف شما متعالی‌تر خواهد شد و تمایل به توسعه بیش‌تر پیدا می‌کنید. کارآفرینان، جایی که بیش‌تر مردم فقط مشکلات و غیرممکن‌ها را می‌بینند، پتانسیل‌ها را می‌بینند و سرانجام، افکارشان تبدیل به موفقیت‌های بزرگ برای آن‌ها می‌شود. در حالی که مدیران دربارهٔ منابع در دسترس نگران هستند، کارآفرینان، علاقه‌مند به کشف و سرمایه‌گذاری در فرصت‌ها هستند.

مهارت در سازماندهی

کارآفرینان می‌دانند که چطور افراد را جهت انجام فعالیت‌ها کنار هم قرار دهند. ترکیب اثربخش افراد و مشاغل، کارآفرینان را قادر می‌سازد که چشم‌اندازشان را به واقعیت تبدیل کنند.

توجه به ارزش موفقیت

یکی از تصورات غلط دربارهٔ کارآفرینان این است که آن‌ها تنها برای دستیابی به پول کار می‌کنند. اما به نظر می‌رسد که نیاز به موفقیت، انگیزش و ارزش اولیه کارآفرینان می‌باشد و پول، تنها یک سمبل از دستیابی به موفقیت است. یک محقق کسب و کار می‌گوید: «آنچه کارآفرینان را برمی‌انگیزد و آن‌ها را به سوی پیچیدگی بیش‌تر و عمیق‌تر سوق می‌دهد، محرکی بیش از پول است».

سایر ویژگیها

برخی دیگر از ویژگی‌های بارز کارآفرینان عبارتند از:

الف) تعهد بالا: کارآفرینی، کاری دشوار است و راه‌اندازی موفق یک کسب و کار، نیازمند تعهد بالا از سوی کارآفرین است. مؤسسان یک کسب و کار، غالباً خود را در کارشان کاملاً غرق می‌کنند. اغلب کارآفرینان بایستی بتوانند بر موانع بی‌شماری غلبه کنند که این امر، نیازمند تعهد بالاست.

ب) تحمل ابهام: کارآفرینان، دارای تحمل بسیاری نسبت به ابهامات ناشی از تغییر شرایط و محیط هستند. این توانایی برای کنترل عدم قطعیت‌های محیطی، حیاتی است، چرا که کارآفرینان به‌طور پیوسته تصمیماتی می‌گیرند که در آن‌ها، از اطلاعات جدید و بعضاً متناقض که از منابع متنوع و ناآشنا به دست آمده‌اند، استفاده می‌کنند.

ج) انعطاف‌پذیری: یکی از ویژگی‌های کارآفرینان حقیقی، توانایی آن‌ها در سازگاری و تطابق با نیازهای متغیر مشتریان و کسب و کارشان است.

البته باید به این نکته مهم توجه کرد که کارآفرینان، شخصیت‌های منحصربفردی نیستند که بتوان از قبل پیش‌بینی کرد که چه کسی کارآفرین می‌شود و چه کسی نمی‌شود. در واقع ویژگی‌های کارآفرینان بسیار متنوع است. هر کس بدون در نظر گرفتن سن، سابقه، جنسیت، رنگ پوست، ملیت یا دیگر مشخصه‌ها می‌تواند یک کارآفرین شود و هیچ محدودیتی در این باره وجود ندارد. کارآفرینی یک راز نیست؛ یک انضباط عملی است. کارآفرینی یک موهبت ژنتیکی نیست، بلکه مهارتی است که اغلب مردم می‌توانند بیاموزند. لزومی ندارد که شما یک شخص اسطوره‌ای باشید؛ فقط کافی است با تمام وجود بخواهید.

تحصیل در رشته کارآفرینی و ورود به بازار کار

هدف از اجرای دوره کارشناسی ارشد کارآفرینی، تأمین نیروی انسانی متخصص مورد نیاز به منظور مدیریت فعالیتهای کارآفرینی، تربیت سیاست گذاران و کارشناسان کارآفرینی و مشاورین راه اندازی و توسعه کسب و کارهای کوچک و متوسط می‌باشد.

شرکت کنندگان در دوره تحصیلات عالی بهتر است دارای تجربه کار عملی در یکی از بخشهای خصوصی، عمومی و دولتی باشند. دانش آموختگان رشته کارآفرینی بعنوان مدرس، مدیران موسسات، پژوهشگران و متخصصین مدیریت کارآفرینی با برخورداری از دانش، مهارت و نگرش کارآفرینی، می‌توانند وارد عرصه‌های اقتصادی – اجتماعی کشور شده و به تسریع روند توسعه پایدار ملی کمک نمایند.

کارآفرینی به عنوان گرایشی از رشته‌های مدیریت کسب و کار MBAوDBA  و همچنین مدیریت بازرگانی نیز تصویب و بعضاً اجرا شده‌است. فارغ‌التحصیلان با گرایش های متفاوت می‌توانند پس از اتمام تحصیلات، مسئولیت های متفاوت مدیریتی را در سطوح مختلف سازمانی به عهده گیرند و با اتکاء به دانش و مهارتی که کسب نموده‌اند می‌تواند در طیف وسیعی از سازمانها مانند سازمان‌های تجاری، تولیدی، مالی، بانک‌ها، شرکت‌های بیمه، سازمان های حسابرسی و موسساتی که با تجارت خارجی سر و کار دارند فعالیت نمایند. با توجه به اقبال عمومی که در سال‌های اخیر نسبت به رشته کارآفرینی وجود داشته‌است، تعداد زیادی در این رشته تحصیل نموده‌اند، اما این به منزله اینکه این افراد واقعاً تبدیل به کار آفرین شده باشند، نیست. اولین دانشکده کارآفرینی خاورمیانه دانشکده کارآفرینی دانشگاه تهران است.

ارتباط با نوآوری

یوزف شومپیتر فرایند کارآفرینی را «تخریب خلاق» می‌نامد. به عبارت دیگر ویژگی تعیین‌کننده در کارآفرینی همانا انجام کارهای جدید یا ابداع روش‌های نوین در امور جاری است. ژورف شومپیتر که از او به عنوان پدر کارآفرینی یاد می‌کنند، واژه نوآوری را به کارآفرینی پیوند می‌دهد. به عبارت دیگر ویژگی تعیین‌کننده در کارآفرینی انجام کارهای جدید یا ابداع روش‌های نوین در امور جاری می‌داند. از نظر او نوآوری در هر یک از زمینه‌های ذیل کارآفرینی محسوب می‌شود.

• ارائه کالای جدید
• ارائه روش جدید در فرایند تولید
• گشایش بازاری جدید
• یافتن منابع جدید
• ایجاد هر گونه تشکیلات جدید در صنعت

انواع کارآفرینی

چهار نوع اصلی کارآفرینی را می‌توان به دسته‌های کار افرینی کسب و کارهای کوچک، کارآفرینی استارتاپ‌های مقیاس‌پذیر، کار افرینی شرکت‌های بزرگ و کار آفرینی اجتماعی اشاره داشت.

کارآفرینی کسب و کارهای کوچک

کار افرینی کسب و کارهای کوچک، فرآیندی است برای شروع یک کسب و کار با فرض اینکه قصد ندارید در آینده آن را به یک شرکت بزرگ تبدیل کنید. با نگاهی دقیق‌تر به این نوع کارآفرینی، به وضوح مشخص است که کسب و کارهای کوچک به نوعی امتداد زندگی کارآفرینان هستند. رستوران‌دار، فروشنده کتاب، مربی تناسب اندام و …، همه جزو کارآفرینانی محسوب می‌شوند که تصمیم گرفته‌اند، علایق و یا مهارت‌هایشان را در مقیاسی کوچک به مشتریان ارائه دهند.

اگرچه ممکن است که صاحبین کسب و کارهای کوچک نیز از وام و کمک‌های مالی استفاده کنند، اما اولویت اول آنها، استفاده از منابع مالی شخصی است. شاید همین استقلال‌طلبی ایت که کارافرینی مشاغل کوچک را از دیگر انواع کارآفرینی متمایز می‌سازد.

کار آفرینی استارتاپ‌های مقیاس‌پذیر

استارتاپ‌های مقیاس پذیر، معمولا به دنبال نوآوری هستند. این نوع کارآفرینی را می‌توان به عنوان یک مدل کسب و کار تعریف کرد که در آن یک فرد یا گروهی از افراد، توسط یک ایده تجاری منحصر به فرد پیش می‌روند. شرکت‌های بنانهاده در سیلیکون ولی را می‌توان یک نمونه عینی آن در نظر گرفت. استارتاپ‌هایی مثل گوگل نیز زمانی بسیار کوچک بودند و با سرمایه‌ای اندک شروع به کار کردند. با این حال به سرعت گسترش یافته و منجر به کسب سودهای بزرگ شده‌اند.

کارآفرینی شرکت‌های بزرگ

کارآفرینی شرکت‌های بزرگ به شرکت‌هایی اطلاق می‌شود که چرخه عمر محدودی دارند. این نوع شرکت‌ها می‌توانند با تولید محصولات جدید و یا ارائه خدمات بیشتر، در اطراف شرکت اصلی رشد می‌کنند. به عنوان مثال، یک تولیدکننده شلوار جین ممکن است تصمیم بگیرد که شروع به فروش کوله پشتی، کلاه و یا کفش کند. این نوع کارآفرینی مبتنی بر ایجاد فرصت‌های جدید برای گسترش دامنه فعالیت شرکت و باقی ماندن در رقابت با رقبا است. به عبارت دیگر، این نوع کار افرینی با سایر مدل‌های نامبرده شده در این لیست تفاوت دارد، زیرا که متکی بر یک سرمایه‌گذاری جدید نیستند. در واقع، انگیزه شرکت‌های بزرگ از کارآفرینی‌های این چنینی، می‌تواند ناشی از فشارهای بیرونی برای تکامل و یا پیشرفت‌های تکنولوژی باشد.

کارآفرینی اجتماعی

کار افرینی اجتماعی بر ایجاد محصولات یا خدماتی متمرکز است که برای جامعه منفعت دارند. این افراد برای بهبود دنیا کار می‌کنند و این ماموریت را سرلوحه تفکرات خود دارند، حتی اگر تجارتشان سود دهی خوبی داشته باشد. اخیرا رسانه‌ها به کارآفرینی اجتماعی، خصوصا کسب و کارهایی که مبتنی بر حفظ محیط زیست هستند توجه بیشتری دارند.

نقل قول معروفی از دیوید بورنشتاین -روزنامه نگار- در رابطه با کارآفرینی اجتماعی وجود دارد که بیان می‌کند: «هرچه کارآفرینان تجاری برای بهبود اقتصاد تلاش می‌کنند، کار افرینان اجتماعی به دنبال تغییرات اجتماعی هستند. آنها افراد خلاقی هستند که وضعیت موجود را زیر سوال برده و از فرصت‌های موجود استفاده می‌کنند. آن‌ها از تسلیم شدن سرباز می‌زنند و جهان را به سمت بهتر شدن حرکت می‌دهند».

فضای کسب و کار در حال تغییر است و مصرف‌کنندگان حالا بیشتر از هر زمان دیگری در جستجوی محصولاتی هستند که استاندارهای اخلاقی و مسئولیت‌های اجتماعی را دنبال می‌کنند.

جنسیت

هرچند جنسیت کارآفرینان در اکثر کشورها را مردان تشکیل می‌دهند لیکن لازم است ذکر شود در کشورهای آلمان، روسیه، مالزی، ونزوئلا تعداد زنان با اختلاف ناچیزی کمتر از مردان می‌باشد. این درحالی است که در کشورهای تونگا، برزیل و گواتمالا تعداد زنان کارآفرین بیشتر از مردان بوده‌است؛ در ایران حدود ۴۰ درصد کارآفرینان زنان بوده‌اند.

منابع

1. ↑ Drazin, Robert (1985). “Innovation and entrepreneurship: Practice and principles, by Peter F. Drucker. New York: Harper & Row, 277 pp. , $19.95”. Human Resource Management. 24 (4): 509–۵۱۲٫ doi:10.1002/hrm.3930240410. ISSN 0090-4848.
2. ↑ Schumpeter, Joseph A. (2013-05-13). “Capitalism, Socialism and Democracy”. doi:10.4324/9780203202050.
3. ↑ Schumpeter, Joseph A. (2017-07-05). “The Theory of Economic Development”. doi:10.4324/9781315135564.
4. ↑ Torre, Juan Jose de la (2015-04-30). “Who Is An Entrepreneur?”. Entrepreneur (به انگلیسی). Retrieved 2020-04-09.
5. ↑ Audretsch, David B.; Bozeman, Barry; Combs, Kathryn L.; Feldman, Maryann; Link, Albert N.; Siegel, Donald S.; Stephan, Paula; Tassey, Gregory; Wessner, Charles (2002-04-01). “The Economics of Science and Technology”. The Journal of Technology Transfer (به انگلیسی). ۲۷ (۲): ۱۵۵–۲۰۳٫ doi:10.1023/A:1014382532639. ISSN 1573-7047.
6. ↑ Radio, Business; Podcasts; Research; Focus, Global; America, North. “‘Best Countries’ 2020: Which Nations Ranked Highest – and Why?”. Knowledge@Wharton (به انگلیسی). Retrieved 2020-04-09.
7. ↑ پرش به بالا به:۷٫۰۰ ۷٫۰۱ ۷٫۰۲ ۷٫۰۳ ۷٫۰۴ ۷٫۰۵ ۷٫۰۶ ۷٫۰۷ ۷٫۰۸ ۷٫۰۹ ۷٫۱۰ ۷٫۱۱ ۷٫۱۲ راه اندازی کسب و کار در ایران. به کوشش نادر سید امیری. مرتضی هندیجانی فرد. انتشارات ترمه.