۳ مشکل اصلی کارگران؛ امنیت شغلی، معیشت و تشکل‌یابی

رفاه کارگران و راه اندازی تشکل ها از مشکلات صنفی کارگران است. بخشی از دغدغه‌ نمایندگان تشکل‌های کارگری که شامل رفاه کارگران، امنیت شغلی، مسکن و رفاه اجتماعی است به موضوعات کلان کشور برمی‌گردد، هر یک درصد تورمی که در جامعه بالا می‌رود بخشی از رفاه جامعه از جمله کارگران کاهش می‌ یابد.

  افزایش ظرفیت تشکل‌های کارگری تا دو برابر 

در حال حاضر ۱۳ هزار و ۸۴۷  تشکل کارگری و کارفرمایی در کشور وجود دارد که از این تعداد ۱۱ هزار و ۶۸  تشکل به تشکل‌های کارگری مربوط است و ۲ هزار و ۷۷۹ تشکل نیز جزو تشکل‌های کارفرمایی هستند. هم اکنون بر اساس قانون، ۴ تشکل کارگری اصلی در کشور فعالیت دارد که شامل شورای اسلامی کار جامعه اسلامی کارگران، انجمن‌های صنفی کارگری و کانون کارگران بازنشسته  می‌شود. کانون کارگران بازنشسته در سطوح مختلف شهرستان، استان و ملی فعالیت می کنند. هم اکنون  ۲۲۰۰ شورا ی اسلامی کار با حدود ۱۱ هزار منتخب به عنوان اعضای اصلی شورا و ۷۰۰۰ نماینده کارگران واحد وجود دارد و  ۱۴۹۶ انجمن صنفی کارگران  در کشور حدود ۷۴۸۰ اعضای هیات مدیره این انجمن فعالیت دارند.  همچنین ۳۵۳ کانون بازنشستگان در سطوح مختلف شهرستانی، استانی و ملی فعالیت دارند.

نمایندگان کارگران این تشکل ها در مراجع تصمیم گیری مثل شورای عالی کار، شورای عالی حفاظت فنی، شورای عالی اشتغال، مراجع حل اختلاف، هیئت امنای سازمان تامین اجتماعی، کنفرانس بین المللی کار و هیئت های اجرایی مجموعه‌های فرهنگی و ورزشی  نیز حضور دارند. البته قوانین مربوط به تشکل‌های کارگری، کارفرمایی نیازمند اصلاح است  که باید با مشارکت کارگران و کارفرمایان صورت گیرد.

 مشکلات اصلی کارگران؛ امنیت شغلی، معیشت کارگران و تشکل‌یابی 

امروز  دستمزد دریافتی کارگران حداکثر ۳۶ درصد از هزینه یک خانوار معمولی کارگران را پوشش می‌دهد. درخواست کارگران این است هرچه سریع‌تر نشست شورای عالی کار در مورد رسیدگی به وضع معیشت کارگران و بررسی راهکار ترمیم قدرت خرید کارگران تشکیل شود.

امنیت شغلی، خواسته اصلی کارگران  

خواسته کارگران امنیت شغلی است و در کارگاه‌های یک تا ۱۰ نفره باید نماینده کارگران حضور داشته باشند تا صدای کارگران در تشکل‌ها شنیده شود. هر سال واژه‌های اقتصادی مطرح می‌شود اما قراردادهای کارگری به سه ماه و کمتر رسیده در حالی که قراردادهای اجاره منزل حداقل یک ساله است که با این شرایط کارگر امنیت فکری ندارد. راه حل این موضوع سه‌جانبه‌گرایی در اداره سازمان تأمین اجتماعی، تهیه اقلام سبد معیشت، حل مشکل مسکن کارگران و حذف شرکت‌های پیمانکاری در مورد کارگران است.

لزوم برقراری عدالت در حوزه اشتغال و حقوق زنان و تامین مسکن کارگران

تحقق اهداف کار شایسته و پیگیری و اجرای مصوبه دولت در زمینه کار شایسته، عدالت آموزشی در کارهای هم ارزش و اجرای مقاوله نامه بین‌المللی کار شماره ۱۰۰،  برقراری عدالت در حوزه اشتغال و حقوق زنان و اجرای همسان‌سازی معیشت بازنشستگان مسکن کارگران،  تضمین حقوق کارگران از طریق الحاق به مقاوله نامه‌های ۸۷ و ۹۸ سازمان بین‌المللی کار، اصلاح شورای عالی کار به منظور تقویت سه جانبه گرایی،  ایجاد نظام فراگیر بیمه‌های اجتماعی و رفع موانع بیمه کارگران ساختمانی،  ایجاد خدمات بیمه ای در کارگران، ارتقاء جایگاه مسئولان ایمنی، اصلاح آیین‌نامه مربوط به حضور مسئولان ایمنی و بهداشت، اصلاح قانون بیمه بیکاری، جلوگیری از قراردادهای موقت و مردمی کردن اقتصاد از طریق تعاونی های کارگری، مهمترین مطالبات جامعه کارگری از دولت به ویژه وزیر تعاون،کار و رفاه اجتماعی است.

باید به خواسته‌ تشکل‌های کارگری جامه عمل بپوشانید و همسان‌سازی حقوق بازنشستگان اجرا شود. موضوع دیگر قانون الزام سازمان تأمین اجتماعی به تأمین هزینه درمان کارگران بازنشسته است اما چون این قانون رعایت نمی‌شود بازنشستگان مجبورند از بیمه‌های تکمیلی استفاده کنند. با توجه به اینکه حداقل حقوق بازنشستگان تامین اجتماعی به مصوبات شورای عالی کار گره خورده است، باید نماینده‌ی تشکل‌ها در جلسات شورای عالی کار حضور داشته باشد. همچنین حضور نماینده  بازنشستگان  را در هیات امنای تأمین اجتماعی نیز باید در اولویت باشد.

ضرورت حضور جامعه کارگری و کارفرمایی در ساختار حاکمیتی شستا

جامعه کارگری و کارفرمایی باید در ساختار حاکمیتی شستا حضور داشته باشند چون اموال شستا و تأمین اجتماعی متعلق به جامعه کارگری و کارفرمایی است، در حالی که هیچ یک از نمایندگان تشکل‌های کارگری و کارفرمایی  در سازمان تأمین اجتماعی و شستا دخالتی ندارند. در کشور یک میلیون کارگاه داریم، ۱۳ هزار تشکل کارگری وجود دارد و یکی از دلایل عدم توسعه تشکل‌های کارگری بی‌انگیزه بودن آنها است، باید برای کارگران دوره‌های آموزشی در نظر گرفته شود.

برخی از نمایندگان کارگران در شورای حل اختلاف ۲۰ سال در رأس تشکیلات حضور دارند که این حضور بیش از حد باعث فساد می‌شود، باید بخشنامه‌ای تدوین شود که هر نماینده کارگری یا کارفرما حداکثر دو دوره یا به طور متناوب سه دوره در شورای حل اختلاف باشد، همچنین در شورای عالی کار مدت‌ زمان از دو به سه سال افزایش یابد. برای توسعه کمی و کیفی تشکل‌ها نیز لازم است که اقدامات لازم صورت گیرد که دوره‌های آموزشی نیز در این زمینه ضروری است.

باید روی ترمیم دستمزد کارگر تمرکز شود، در حال حاضر حداقل مزد کارگران می‌تواند ۳۳ درصد از هزینه زندگی معمولی کارگر را پوشش دهد، یعنی کارگر ۶۷ درصد کسری بودجه دارد که مجبور است شغل دیگری بگیرد، نیاز داریم از مردم برای بخش مولد اقتصاد دعوت کنیم.

کمیته‌های تخصصی برای مسکن کارگران و مشکلات آنان تشکیل شود

باید عدالت مزدی در بین کارگران برقرار و قانون کار اصلاح شود در حال حاضر کارگران و کارفرمایان در مدیریت تأمین اجتماعی دخالتی ندارند، در حالی که باید بحث سه جانبه‌گرایی رعایت شود که اوج سه‌جانبه‌گرایی در شورای عالی کار است. باید نشست های شورای عالی کار حداقل هر سه ماه یا  ماهی یک بار برگزار شود.  باید کمیته‌های تخصصی برای مسکن کارگران و مشکلات آنان تشکیل شود.

طولانی بودن فرایند شکایت کارگری

در گذشته کارگران شکایت خود را به شورای حل اختلاف می‌بردند الان باید در سامانه جامع روابط کار ثبت‌نام کنند و برای یک شکایت کارگری ۲-۳ روز معطل می‌شوند. کارگران کوره‌پزخانه‌ها، دستمزد اندکی می‌گیرند ما حدود ۳۰ هزار کارگر داریم که از حداقل دستمزد شورای عالی کار هم محروم هستند، در حال حاضر پنج هزار کارگر در نیروگاه دماوند هستند که از دو سال قبل تشکل کارگری ندارند.

بیمه کارگران ساختمانی در مجلس معطل مانده است

بیمه کارگران ساختمانی هنوز در مجلس معطل مانده و ۲۰۰ هزار کارگر ساختمانی منتظر تعیین تکلیف بیمه تأمین اجتماعی هستند. باید با اصلاح ماده ۵ سهمیه کارگران ساختمانی را آزاد کنیم. ‌اگر کارگران ساختمانی بیمه شوند ماهانه بین ۷ تا ۱۰ هزار میلیارد تومان حق بیمه به صندوق تأمین ا جتماعی واریز می‌شود در حالی که صندوق تأمین اجتماعی در حال حاضر، ماهانه چهار هزار میلیارد تومان کسری دارد و کارفرمایان که در کار ساخت و ساز هستند به راحتی می‌توانند به جبران کسری صندوق تأمین اجتماعی اقدام کنند.

۱۵۰۰ انجمن کارگران داروخانه‌ها و ۲۱ کانون سراسری وجود دارد

کارگران داروخانه‌ها همانند کارگران معدن مظلوم هستند، ۱۵۰۰ انجمن کارگران داروخانه‌ها و ۲۱ کانون سراسری وجود دارد، متأسفانه تشکل‌های صنعتی به جای حل و فصل مشکلات صنفی کارگران به فکر مسائل سیاسی هستند.